Bezlitośni, sumienni i odpowiednio wyszkoleni. Mowa o starożytnych najemnikach — dzisiaj nazywanych psami wojny. Stanowili oni przedłużenie miecza samego władcy oraz byli potencjałem prowadzącym do zwycięstwa. Potęga najemników nie była jednak tania, a cenę za nią ponosili wszyscy: zarówno państwa najmujące wojów, jak i ofiary rzezi. Gdzie stacjonowały armie najemne? Ile należało zapłacić za usługę najemnika? Czy zdobycie sowitego wynagrodzenia było jedynym celem wojów?

Starożytni najemnicy — gdzie stacjonowali?

Wojna. To zabrzmi strasznie, ale po dziś dzień przynosi ona cywilizacji największy rozwój. W czasach starożytności był to najpopularniejszy sposób zdobywania władzy, potęgi i bogactwa. Z tego założenia wychodziło wiele państw, dlatego też najemnictwo zaczęło prężnie funkcjonować już od samych początków epoki. Wiele wojsk najemnych stacjonowało w Mezopotamii, Chinach, Egipcie, a także między Eufratem a Tygrysem. Najwięcej mówi się o greckich armiach najemników, złożonych z wojów pochodzących z różnych regionów — Arkadii, Attyki, Azji Mniejszej czy z Karii.

Wynagrodzenie starożytnych najemników

Wydawać by się mogło, że najemnicy od początku szli do armii z nadzieją szybkiego, łatwego i dość dużego zarobku. Nic bardziej mylnego. Dla najemników nie zawsze było istotne złoto czy różnego typu kosztowności. Takie osoby zazwyczaj poszukiwały wolności, lepszego życia czy ukierunkowania. Przykładem tego jest armia Dawida — przywódcy najemników, który stał się królem Izraela. Jak głosi Stary Testament: „Zgromadzili się też wokół niego wszelkiego rodzaju uciśnieni i ci, którzy ścigani byli przez wierzycieli, i ci, którym było ciężko na duszy, a on stał się dla nich przywódcą. Tak przyłączyło się do niego około czterystu ludzi”.

Nie oznaczało to jednak, że nie otrzymywali oni zapłaty. Najemników wynagradzano w złocie, w naturze oraz we wszystkim tym, co udało się zrabować. Mogło to być bydło, trzoda, osły, wielbłądy czy różne kosztowności. Dopiero z czasem, ok. 500 lat p.n.e., zaczęto zatrudniać wojów za określoną sumę pieniędzy. To w dużej mierze przyczyniło się do szybkiego rozwoju starożytnych monet.

Złote monety stają się popularniejsze dzięki najemnikom

Najemnicy byli niezbędni w wielu państwach. Pochodzili z wielu nacji, lecz nie mieli skrupułów, by atakować własny kraj. Jednego dnia potrafili stanąć po jednej ze stron, innego po drugiej. Władcy musieli korzystać z wojsk najemnych, gdyż w przeciwnym wypadku ich armia mogłaby zostać zmiażdżona. To zdeterminowało wiele państw do wprowadzenia złotych monet, w których to najemnicy przyjmowali wynagrodzenie. Nie wszyscy przywódcy wprowadzali złote monety do obiegu w swoim kraju, lecz dysponowali nimi na wypadek chęci opłacenia wojów.

Wojska najemne znacznie wpłynęły na rozwój cywilizacji. Ich skuteczność, niezawodna technika, doskonałe przeszkolenie i uzbrojenie pozwoliły zasiąść na tronie wielu przywódcom. Z kolei dla niewolników, ograbionych handlarzy, gospodarzy pozbawionych ziem i wielu innych mieszkańców najemnictwo stało się szansą na nowe, lepsze życie.